Het schip toekomst

Toen ik op het schip voer dat me 
naar de toekomst bracht
moest ik huilen want
wat de toekomst vroeg
dat kon ik niet
ik zag een zeil met witte
masten een kind dat zwaaide 
van de overkant
een vrouw in een blauwe 
zomerjurk die naar me lachte
haar hand opstak 
ik zag vrienden die naar me
keken
verwachtingsvol
ik zag een oude man
tevreden rusten
om alles wat volbracht was
ik hoorde jonge kinderen 
zingen en iemand 
riep mijn naam 
geschreven aan de hemel

toen ik op het schip voer
dat me naar de toekomst bracht
moest ik huilen 
want wat de toekomst vroeg
dat kon ik niet